Blog

Κανείς δε θα μπορούσε να μιλήσει καλύτερα για τον Τζαίημς Ντην από έναν ποιητή. Γιατί ο Τζαίημς Ντην στη σύντομη θυελλώδη ζωή του δεν ήταν παρά ένας ποιητής. Ασυμβίβαστος “Επαναστάτης Χωρίς Αιτία” αλλά και φυσιογνωμία αγγελική -διάβολος και άγιος μαζί- στοίχειωνε τα όνειρα και τους κρυφούς πόθους της μεταπολεμικής νιότης που στέναζε από τον τυφλό συντηρητισμό, πνίγοντας τον αυθορμητισμό των ενστίκτων της και ενδυόμενη προκάτ κοινωνικούς ρόλους. Κι ο Ντην σαν περαστικό κύμα αέρα ήρθε ακριβώς για να την εμπνεύσει αποκαλύπτοντας ξανά την κρυφή, αν και συχνά καταστροφική, ορμή και ταράζοντας τα βαλτωμένα νερά του καθωσπρεπισμού. Βλέμμα μελαγχολικό, γοητευτική συστολή, απρόβλεπτο θυμικό και μια ψυχή μόνιμα προσανατολισμένη στη φυγή υπήρξε ο ανυπότακτος ήρωας που αρνείται τη χειραφέτηση της ενηλικίωσης, αρνείται να παίξει το παιχνίδι των μεγάλων…

Ο Γιώργος Χρονάς μας συστήνει τον Τζαίημς Ντην με τα ονειροπόλα μάτια ενός εφήβου και τη θυμοσοφία του ενήλικα. Δεν κάνει θεατρικό μνημόσυνο ούτε ακριβώς θέατρο-ντοκουμέντο. Ανασύρει από τις συλλογικές μνήμες αποθέματα ρομαντισμού, νοσταλγίας, και ανθρωπιάς και με μια αθωότητα που φλερτάρει με το χιούμορ, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και απέριττα μέσα, ανιχνεύει το υποσυνείδητο και τα συναισθήματά μας. Ένα αδιόρατο μεταφυσικό ρίγος πλανάται για το αν ο Ντην ή, δεκαετίες μετά σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη, ο Παντελίδης έρχονται θεόσταλτοι να μας διηγηθούν απροσχημάτιστες αλήθειες, να μας συναρπάσουν και να χαθούν στη συνέχεια σαν μετεωρίτες. Ο Τζαίημς Ντην του Χρονά (Αγησίλαος Σιούνας) στέκεται στη μέση ατενίζοντας από ίση απόσταση παρελθόν και μέλλον. Μοιάζει με άγγελο που ήρθε να μας αφηγηθεί την πολυτάραχη περιπέτειά του, να μας αποκαλύψει τις απόκρυφες πληγές μιας νεανικής καρδιάς που αποζήτησε απεγνωσμένα λύτρωση και καταφύγιο στις ψευδαισθήσεις του σινεμά, στις παράλληλες ζωές των ρόλων. Την αφήγηση διατρέχουν οι κομβικές παρεμβάσεις από τον ίδιο τον Γιώργο Χρονά, ως ένας ιδιότυπος υποβολέας κωδικών κινήσεων, καθώς και οι αναγνώσεις ποιημάτων οργανικά δεμένων με την αφήγηση, που μας φέρνουν αντιμέτωπους με την πραγματικά ανθρώπινη διάσταση του θρυλικού αστέρα. Οι στίχοι του Δημήτρη Καπετανάκη από τη “Μυθολογία του Ωραίου”, που απαγγέλλονται εξαίσια στην παράσταση ίσως και να είναι το επιμύθιο αυτής της σκηνικής και ποιητικής συνάντησής μας με τον Τζαίημς Ντην: “Οι Θεοί δεν πέθαναν ούτε γύρω μας ούτε μέσα μας. Κοιμούνται μόνο και όσοι το γνωρίζουν, δεν μπορούν να ζουν παρά για να τους ξυπνήσουν…”

Συμμετέχουν: Γ.Χρονάς, Αγ. Σιούνας, Αλ. Αλεξάνδρου, Δανάη Δημητροπούλου. 

Ίδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης”

Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210-3418550

Προσεχείς παραστάσεις: 27-28/11, 5-6/12, 12-13/12, 19-20/12, 26-27/12 ώρα 21.00