Ένα από τα “σκοτεινά” έργα του Σαίξπηρ που απηχεί την πεσιμιστική περίοδό του κατά την οποία αναρωτιέται για την ευάλωτη ανθρώπινη φύση, την ακεραιότητα της ηθικής και όλες τις δυνάμεις που διαβρώνουν την αρετή του ανθρώπου, το “Με το ίδιο μέτρο” παρουσιάζει η ομάδα C. for Circus στο Από Μηχανής Θέατρο του Μεταξουργείου. Έχοντας καταχωρηθεί ως κωμωδία στο πρώτο in-folio, στην πραγματικότητα πρόκειται για ιλαροτραγωδία όπου το τραγικό πλέκεται επιδέξια με την παιγνιώδη ατμόσφαιρα των γοργών ρυθμών και των κωμικών επεισοδίων ενίοτε πολύ κοντά στα lazzi της Commedia dell’arte. Επιπλέον, δεν παύει να συνιστά ένα σχόλιο-υπαινιγμό του μεγάλου Βάρδου προς την άρχουσα πολιτική τάξη της εποχής του που πίσω από το προσωπείο της αυστηρότητας και του πουριτανισμού κρύβει επιμελώς τη διεφθαρμένη πλευρά και υποκρισία της όσο και μια παρατήρηση επάνω στα ελατήρια που κινούν τις διαθέσεις της ανθρώπινης ψυχής αλλά και στην επικράτηση του ενστίκτου της ατομικότητας, την οποία ο άνθρωπος αναγνωρίζει ως υπέρτατο δίκαιό του έναντι μιας σύννομης -όσο και διάτρητης και αντιφατικής- δικαιοσύνης που δοκιμάζει την ηθική και εκβιάζει τις συνειδήσεις.

Ο Δούκας της Βιέννης παραδίδει τη θέση στον Άγγελο ο οποίος καλείται να βάλει σε τάξη μια κοινωνία που μαστίζεται από “κατάπτωση” ηθών. Έχοντας αποδώσει τη δική του άτεγκτη δικαιοσύνη καταδικάζοντας σε θανατική ποινή το νεαρό Κλαύδιο που αμάρτησε έναντι της μνηστής του μόνο και μόνο επειδή την κατέστησε έγκυο εκτός γάμου, θα θέσει ως όρο για άρση της καταδικαστικής απόφασης να υποκύψει στις σαρκικές επιθυμίες του η νεαρή δόκιμη μοναχή και αδελφή του μελλοθάνατου Ισαβέλλα. Το κοινό με τη σειρά του αναρωτιέται τελικά αν εκείνο που διαχωρίζει ένα θύτη από ένα θύμα με τα ίδια ακριβώς πάθη δεν είναι παρά η κατοχή και άσκηση, αν όχι η κατάχρηση, της εξουσίας.

Η παράσταση του Από Μηχανής Θεάτρου σε μετάφραση κου Ερρίκου Μπελιέ και διασκευή-σκηνοθεσία της ομάδας C. for Circus αποπνέει μια αυτοσχεδιαστική αύρα ως προς τα μέσα αλλά με μια βαθειά και τεχνικά εμπεδωμένη υποκριτική απόδοσης της φόρμας της ελισαβετιανής κωμωδίας με όλες τις παράπλευρες προεκτάσεις της προς την παράδοση της Commedia dell’arte. Ευρυθμία, εκφραστική ποικιλία, ευελιξία μεταμορφώσεων, περιγραφικές σκηνικές εικόνες, προσεκτικές μεταβάσεις από την ιλαρότητα σε σκηνές εσωτερικού δράματος, υποβλητικές μουσικές (C. for Circus) και “ανάγλυφες” φωτιστικές ατμόσφαιρες (κα Σεσίλια Τσελεπίδη) που αποτυπώνουν τις εναλλαγές σοβαρού-αστείου και ψέματος-αλήθειας, όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια σκηνική δημιουργία με συνοχή, αισθητική αρτιότητα και οιστρήλατες ερμηνείες.

Υποκριτικά η ομάδα δίνει εξαιρετικά δείγματα γραφής. Η Ισαβέλλα της κας Βαλέριας Δημητριάδου σφύζει από εσωτερικό παλμό καταθέτοντας κυριολεκτικά απόσταγμα ψυχής στην επίπονη διαδικασία των εκκλήσεων και ολοκληρώνει με μια καλά ψυχολογικά προετοιμασμένη εξέγερση της ατομικής συνείδησης. Ο κ. Σπύρος Χατζηαγγελάκης σε μια σημειολογική συνταύτιση θύτη-θύματος, ερμηνεύει τα δύο πρόσωπα (Άγγελος-Κλαύδιος) με τα όμοια αλλά και διακριτά στοιχεία ισορροπώντας επιδέξια πάνω στον κοινό παρονομαστή της διαχρονικά ευπρόσβλητης ανθρώπινης φύσης. Με παραστατικότητα και με τη σωματικότητα των lazzi και των burle καθώς και με λαϊκότροπα -πλην όμως μετρημένα- εκφραστικά σχήματα ο Λούκιος και ο Διοικητής της κας Ειρήνης Μακρή, επιτυχημένα χαρακτηριστικός τόσο φωνητικά όσο και κινησιολογικά ως πατήρ Λουδοβίκος και σαιξπηρικά αποκαλυπτικός -δίχως επιτήδευση- ως Δούκας ο κ. Δημήτρης Κίτσος και ευπροσάρμοστη, με αστραπιαία υποκριτικά αντανακλαστικά η κα Χρύσα Κοτταράκου στους ρόλους του Πομπηίου και της Μαριάννας. Τέλος, οι ενδυματολογικές δημιουργίες της κας Βασιλικής Σύρμα απλές, χωρίς εκζητήσεις και με μικρούς συμβολισμούς ζωντανεύουν περαιτέρω τους ρόλους εντός ενός γεωμετρικού, απέριττου και σκοπίμως διακριτικά φωτισμένου σκηνικού χώρου.

(Δευτέρα και Τρίτη μέχρι 26/4)

Από Μηχανής Θέατρο 

Ακαδήμου 13 Μεταξουργείο, τηλ.210-5231131